Nieuw Zeeland Noord Eiland

Zo, daar gaat die dan. Mij eerste blog na ruim een maand. Er is in die tijd zo veel gebeurd dat het lijkt alsof ik al 3 maanden weg ben.

Vanaf amsterdam schiphol had ik een helse vlucht voor de boeg van 2 keer 11u en 8 uur wachten op Hong Kong Airport met de nodige bagagechecks en transfers van en naar het vliegveld. Na ongeveer dus 33 uur reizen streek ik vermoeid en verward zaterdag ochtend (12 uur tijdsverschil) neer in een Burger King te Auckland. Ik had immers maar 1,5 uur maximaal geslapen en zat toen aan me 5e ontbijt. Heel veel uitrusten zat er niet in want de volgende dag zou ik alweer vroeg de Stray tourbus moeten nemen om door de 2 eilanden te reizen.

De volgende dag begon dus mijn Stray avontuur. Stray is een organisatie die bussen via een vast traject door Nieuw Zeeland laten reizen met een buschauffeur die tevens als gids fungeert. Wanneer je van plaats naar plaats reist stop je onderweg om activiteiten te doen waarnaar je aan het einde van de dag kan slapen in een aangeboden hostel met korting kan overnachten en de volgende dag weer verder reist. Naast dat je ervoor kan kiezen om met dezelfde groep en buschauffeur te blijven reizen, kan je er ook voor kiezen om ergens langer te blijven en met een volgende bus mee te gaan. Ik ben bijna de hele reis bij dezelfde buschauffeur gebleven. Niet alleen omdat de buschauffeur een gezellige, goedlachse en vol energetische gids was, maar ook omdat er vanaf het eerste uur in de bus al een gezellig groepje ontstond. Kieran (Eng), Tom & Michiel (Ned), Zoë (Ned), Oliwer (Zw), Phillip (Fr) en later Angela (Eng) waren de personen waarmee we al snel een groepje vormden in de kleine bus. Met deze mensen probeerde ik zo lang mogelijk te blijven gedurende de rondreis door de 2 eilanden, startend en eindigend in Auckland. De backpackers reizend met deze organisatie zijn meestal tussen de 18 en 28 jaar waar je af en toe ook een verdwaalde 50+-er tegen komt.

De eerste dag reden van het stadse Auckland naar het zonovergoten Raglan aan de kust waar de relaxte strand- en surfcultuur goed te zien was. Hier streken we aan het einde van de middag neer aan het strand waar de intensiteit van de zon gelijk te merken was, want na 3 uur zonnen en zwemmen onder golven van een paar meter hoog was gelijk mijn hele rug verbrand (Ik had me ook eigenlijk in moeten smeren). Het hostel van die dag was erg aangenaam waarbij redelijk kleine kamers een gezamelijke/gezellige woon- en kookruimte met bbq ervoor zorgden dat het groepsgevoel goed werd versterkt. 's Avonds genoten we van een zonsondergang, die half te zien was en zagen we glowwormen die als kerstverlichting langs het pad naar het hostel in de bosjes verscholen.

De volgende dag reisden we weer door naar een nieuwe bestemming waar we bij een Maori familie zouden overnachten. Onderweg was er een mogelijkheid om een tour te doen door de Waitomo Caves (Glowworm Caves) maar in plaats van minimaal $160 dollar uit te geven, wat overigens redelijk normale prijzen zijn hier, ben ik maar met een select groepje de Hobbitachtige omgeving doorgelopen. Aan het einde van de dag hadden we dus een culturele experience verzorgd door een Maori familie. Wat inhield dat we traditioneel verwelkomd werden in een Wharenui, tevens onze slaapzaal, waarbij we na een soort inzegening gezien werden als hun familie. Na een, wat ik dacht was een speciale Maori maaltijd, volgde de bonte avond waarbij we een show opgevoerd zagen van de Maori familie. Traditionele dansen, muziek en de bekende 'Haka' kwamen voorbij waarna wij als groep ook een haka (de mannen) en de 'Poi' (de vrouwen) moesten uitvoeren. Erg leuk om zoiets van dichtbij mee te maken. 's Avonds sliepen we allemaal in de Wharenui waar we spookverhalen te horen kregen van overleden voorouders, afgebeeld op de binnenmuren van het huis, die 's nachts nog wel is rondspoken in- en rond het huis. Die nacht niks gehoord en 's ochtends vroeg op gestaan om de prachtige zonsopgang bij het meer te aanschouwen (zie foto).Ook hier verbleven we een nachtje waardoor we na het ontbijt doorreisden naar Lake Aniwhenua. Onderweg hadden we de mogelijkheid om uitstapjes te maken in Taupo. Waar het meer Lake Taupo, ter grootte van Singapore een overblijfsel was van een vulkanische krater. Nu dus (niet) meer :D. Mijn uistapje voor deze dag was een bezoek brengen aan de Hobbiton Filmset waar meer dan 40 hobbithuisjes in een sprookjesachtige dorp waren tentoongesteld. Een duur uitstapje (€90) maar zeker niet te missen voor een beetje Lord of the Rings fan in Nieuw Zeeland. Aan het einde van de dag kwamen we aan bij een andere Maori familie waar ze de traditionele kookmethode 'Hangi' showden. Dit hield in, het eten bereiden onder de grond. Wat ik erg leuk vind aan de Maori overnachting is dat ik niet het gevoel kreeg dat ik iets commercieels aan het sponseren was. Dat bleek namelijk ook na het eten waarbij de gastvrouw ons vertelde dat het geld (betaald voor deze experience & overnachting €60) geld ook gaat naar het in stand houden van Maori bezichtigingen en naar een basisschool waar we de volgende dag naartoe gingen. Daar verwelkomden de kinderen ons met een Haka dans en vertelden wij hun waar we vandaan kwamen en wat we studeerden of wat voor werk we deden. Zo leren zij meer van de buitenwereld, de meeste van die kinderen hebben nooit meer dan hun eigen dorp gezien, en leren stille kinderen meer communicatief te worden. Voor ons wad het natuurlijk een ongelooflijke ervaring om al die kinderen enthousiast en nieuwsgierig te zien over jou komst. Zo heb ik in een zeer korte tijd al zo veel verschillende indrukken gekregen en gaat de tijd zo snel voorbij.

De volgende stop was midden in een groot national park waar we 2 nachten verbleven. Onze buschauffeur 'Bluebird' zei dat het daar een 'Shithole' was dus dat we met zo veel mogelijk drank het pas leuk konden maken. Een gezamelijke bbq met de gehele groep, kaartspellen aan de eettafel waren het begin van een lange avond partyen bij het kampvuur waarna ik laat in de ochtend wakker werd met de herinneringen vooral opgeslagen op mijn GoPro camera. Een 1,5u durende wandeling de volgende ochtend was goed om langzaam wakker te worden en de kater te verdrijven waarna we neerstreken bij een waterval om te chillen en te zwemmen. Bij dit water kreeg ik voor het eerst te maken met de welbekende Sandfly's die bij water je steken erger dan muggen. Een speciale Sandflydans hielp daarom ook niet om alle beesten van je lichaam af te slaan waardoor ik 's nachts de opvolgende dagen de 30 bulten meerdere malen openkrabte. Geluk had ik deze dagen dat ik niet bij de zingende zaag op de kamer sliep die menig reiziger uit z'n slaap hielp. Bij de volgende overnachting in het National Park heeft een stel een eigen kamer geboekt (ruim 2x zo duur) om niet bij de kettingzaag van Duitse kwaliteit te slapen. Op deze locatie zouden we een 8uur durende tocht doen en Mount Doom uit de Lord of the Rings beklimmen. Helaas degradeerde het weer deze tocht naar een regenachtige 2 uur durende wandeling langs Gollems Pool (Ook van Lord of the Rings). Half doorweekt keerden we terug naar het Skiresort achtig hostel waar we met de groep een deel van Lord of the Rings hebben gekeken die in bijna elk hostel te bekijken was. Die avond hebben we met de harde kern ons getrakteerd op een maaltijd en een biertje uit het restaurant. Living the goodlife! In dit hostel sliepen we op een kamer waar we letterlijk onze kont bijna niet konden keren.

De hostels verschillen heel erg en hoe massaler de hostels zijn, hoe ongezelliger. Vaak heb je bij de kleinschaligere hostels een gemeenschappelijke woonruimte waar je snel vrienden kan maken aan bijvoorbeeld te pooltafel. De grote hostels in de grotere steden dwingen je echt om het leven buiten je hostel te leven. Zo ook in het hostel in Wellington de hoofdstad waar we de volgende dag vroeg in de avond aankwamen. Hier kan je jezelf best wel een aantal dagen in vermaken maar omdat het grootste deel van de groep de volgende dag verder ging, heb ik besloten op de weg terug deze stad te bezoeken. Wel moest ik afscheid nemen van Phillip en Tom & Michiel. Zij gingen op een eigen manier het zuidereiland bezoeken zonder gebruik te maken van de Stray bus. De dag vetrokken we met de rest van de harde kern vroeg in de ochtend met de ferry naar het Zuidereiland waar de natuur nog mooier, gevarieerder en ruiger zou moeten zijn.

Hier is dan eindelijk mijn eerste deel van de reis in blog vorm. Enkele foto's met betrekking tot dit avontuur staan weergegeven op mijn facebook. Ik zal er voor zorgen dat de komende dagen meer over mijn ervaringen in blog vorm komt te staan. Nu ik in Melbourne ben heb ik iets meer tijd om dit te schrijven. Ik houd jullie op de hoogte!